Gemotiveerd en toch wel trots op mezelf dat ik inderdaad maar weer op die yogamat sta, adem ik nog eens extra in en uit en streep ik mijn dag door wanneer ik klaar ben. Nog 29, 28 … te gaan.

Het is natuurlijk al eind februari maar volgens mij is het nooit te laat om te beginnen met goede voornemens. En met die gedachte zoom ik graag wat extra in op het mantra ‘met kleine stapjes kom je ver’. Als DOORZAAM zijn wij al langer hiermee bezig en inmiddels ben ik groot aanhanger hiervan.

Als je grootse plannen hebt kun je vaak niet wachten tot je die hebt bereikt. Zo kunnen wij niet wachten tot elke uitzendkracht gezond, veilig, vaardig en met plezier aan het werk is en kan blijven. Dat geduld hierbij nodig is dat wisten we al, maar steeds vaker kijken we naar hoe kleine stappen uiteindelijk tot een groot doel leiden. We nodigen uitzendorganisaties in onze samenwerking uit om kleine stappen te formuleren. Zo schreef Adriana Stel in haar blog vorige maand al over het goede gesprek. Dat is zeker een mooie eerste stap. En dan hoeft dat eerste gesprek niet meteen met al je uitzendkrachten. Nee, want voor je het weet beland je in de ‘planning fallacy’. Ofwel je denkt dat alles minder tijd kost dan het daadwerkelijk kost, je redt het niet om al je uitzendkrachten te bereiken en stopt omdat je denkt: “Zie je, het is niet te doen”.

Nee, begin met een belachelijk kleine stap, adviseert ook Ben Tiggelaar ons. Zo belachelijk klein dat je denkt 'ja hoor, natuurlijk lukt dat'. Wij gebruiken het filmpje van Ben Tiggelaar in één van onze trainingen in het traject de Duurzame Uitzendkracht. En nodigen de deelnemers uit om een klein doel te formuleren. Zo kwamen de deelnemers erop uit dat het goede gesprek niet meteen een uur hoeft te duren. Eén extra vraag extra toevoegen wanneer je de uitzendkracht toch al spreekt kan al leiden tot extra verbinding. Of niet direct al je werkende uitzendkrachten benaderen voor een ontwikkelingsgesprek. Nee, wekelijks één kandidaat spreken. En wat bleek, het was vol te houden en het leverde wel degelijk iets op. Dat werkt motiverend. En voor ze het wisten hadden ze na een maand toch een groot aantal uitzendkrachten bereikt. Weet je het vol te houden, dan is dat kleine stapje voordat je het weet uitgegroeid tot een vanzelfsprekendheid.

En ik en mijn yoga? Ja de 30 dagen heb ik gehaald en ik ben daarna doorgegaan. Want het levert me wat op. Elke dag? Nou, misschien zo vaak als mogelijk. Maar ook dat hoort erbij. Als het een keer niet lukt geef je niet op, maar ga je de volgende dag gewoon weer verder. Omdat het je iets oplevert, omdat het je verder brengt.

Dus, wat wordt jouw kleine stap?

Op deze pagina vind je alle columns geschreven door Adriana Stel en Chantal Huinder.