Het zijn ook de werkgevers en werknemers die het geld bijeen brengen waar wij mooie activiteiten voor uitzendkrachten van kunnen organiseren.

Wat mij betreft een groot goed om dit samen te doen.

Ik kom nog uit de uitzendtijd waar het not done was als werkgevers en werknemers in de uitzendbranche met elkaar spraken om zaken af te stemmen.

In het geheim sprak ik als regio directeur af met de FNV Bestuurster voor de KLM. Wij hadden daar veel uitzendkrachten en al in die tijd stond de uitzendkracht bij mij op nummer 1. Zonder de juiste uitzendkracht geen goede match en drie ontevreden partijen.

Naast goed werkgeverschap van de uitzender is de opdrachtgever ook cruciaal voor de inzetbaarheid van de uitzendkracht. Nu noemen we dat Duurzame Inzetbaarheid! Maar DI is van alle tijden.

In de tijd dat we nog stiekem overleg hadden, sprak ik met de FNV Bestuurster over werkzekerheid voor de uitzendkracht, gezond en veilig werk, dezelfde beschermingsmiddelen voor uitzendkrachten als voor de vaste medewerkers. Doorstroommodellen voor uitzendkrachten, bij vertrek van een vaste kracht zou de voorkeur moeten uitgaan naar de uitzendkracht die daar al het langst werkte.

Daar kon mijn stiekeme vriendin goed werk in verrichten zij zat immers daar aan de CAO tafel. Dit is lang geleden. Gelukkig is het nu normaal dat werkgevers en werknemers in de uitzendbranche met elkaar overleggen, hoewel het niet altijd soepel verloopt zijn beiden er absoluut van overtuigd dat aandacht voor duurzame inzetbaarheid een must is en vinden beiden dat er werk- en inkomenszekerheid moet zijn voor de uitzendkracht.

Maar it takes 3 to tango, de rol van de opdrachtgever is nog steeds even belangrijk, behandel je uitzendkracht zoals je zelf als werknemer ook behandeld wil worden.

Flexibiliteit ja, goedkope arbeid nee!