Het leukste vond ik het als er een persoon binnen liep waarvan je dacht, tja die matcht niet direct op een openstaande vacature maar ik weet dat hij perfect bij dit of dat bedrijf past dus stelde ik die persoon daar toch voor. Eigenlijk creëerde ik een kans. Het mooiste vond ik dat veel van deze plaatsingen succesvol bleken: ze werden overgenomen en bleven bij het bedrijf werken. Waarom? Omdat het een match op cultuur was. En dát is volgens mij de beste match.
 

Bijscholing komt vaker voor dan omscholing

Een kans creëren, dat proberen we ook door te ondersteunen met ons Kansberoepbudget. Ingestoken om een uitzendkracht  bij- of om te scholen naar een kansrijk beroep. Een kans op een duurzame loopbaan. 

Er wordt vaak gezegd dat omscholing dé oplossing is voor de krapte op de arbeidsmarkt. Maar uit onze analyse van ruim 1.100 aanvragen in 2024 blijkt dat slechts 25% gericht is op omscholing en 75% op bijscholing. Dat bevestigt mijn indruk dat omscholing niet hét, maar een van de antwoorden is op de arbeidsmarktkrapte. 

Dat sluit ook aan bij wat we in de praktijk horen: veel mensen willen helemaal niet van branche veranderen. Ze hebben bewust gekozen voor een sector waarin ze zich thuis voelen. Omdat ze passen bij de cultuur. 

Samenwerkende O&O fondsen

Al meerdere jaren zijn we als scholingsfondsen met elkaar in overleg in de zogeheten vorm van de samenwerkende O&O fondsen. Vanuit directie komen we een aantal keer per jaar bijeen om overleg te hebben over gezamenlijke thematiek. Daarnaast zijn er ook projectteams op bepaalde thema’s op te pakken en uit te diepen. Zo is ook ooit het initiatief Werkperspectief ontstaan. Ooit om medewerkers vanuit krimp naar groeisectoren te doen bewegen maar al snel bleek dat er eigenlijk overal tekorten zijn. Uit het onderzoek dat vanuit dit initiatief is gehouden bleek al snel dat de mensen op zijn. Die boodschap de mensen zijn op, en de mensen zijn op achten wij van belang. We schuiven eigenlijk mensen heen en weer als we omscholen en lossen het tekort in de ene sector op door een groter tekort in de andere te creëren. Omscholen is dan ook allang het toverwoord niet meer voor de krapte. Nu richten we ons met dit initiatief op nieuwe oplossingsrichtingen voor gericht op kwaliteit van de arbeid én arbeidsproductiviteit. 

Creatieve samenwerking

De krapte op de arbeidsmarkt vraagt ook om scherpe keuzes door de politiek, minder en duidelijke regelgeving en vertrouwen door de overheid als ik zo diverse artikelen lees en mensen spreek. Dit lijkt echter niet op korte termijn realiseerbaar als het dat al is. Het vergt dat wij, al de actieve partijen op de arbeidsmarkt, creatief moeten zijn. Met elkaar. En daar is de uitzendbranche bij uitstek zeer goed in ook al wordt dit door veel regeldruk steeds moeizamer. We merken dat steeds meer uitzendwerkgevers graag gezamenlijk met ons het vraagstuk van duurzaam werk oppakken. En dat doen we natuurlijk graag. 

Arbeidsmigranten en statushouders

Een mooi voorbeeld hiervan is hoe we vanuit Doorzaam steeds meer gezamenlijk investeren in de groep arbeidsmigranten, vluchtelingen en statushouders die voor onze branche werken. Het belangrijkst dat we daarbij ondervinden is dat het nodig is om te investeren in de Nederlandse taal. We bieden daarom naast het Nederlands Taalbudget ook het Ondersteuningsbudget aan. En op dit moment draait er een pilot waarbij het Ontwikkelbudget wordt ingezet met een Poolssprekende coach.

Zo dragen we eraan bij dat deze uitzendkrachten een duurzame loopbaan kunnen opbouwen op de Nederlandse arbeidsmarkt. Maar ook hier gaat het om cultuur. Het gaat namelijk ook om het begrijpen van elkaars cultuur en daarin in je weg vinden. Daarom investeren we ook in cultuurtrainingen en passen we onze regelingen zo aan dat de arbeidsmigrant en statushouder vertrouwen erin heeft dat hij of zij met deze regeling geholpen wordt. 

Veerkracht 

Vanuit Doorzaam zien we niet alleen een antwoord in scholing maar ook op het inzetten op de weerbaarheid, de veerkracht, van mensen. Ons afgelopen congres ging hier ook over. Niet alleen opleiden voor een specifieke baan, maar uitzendkrachten leren om zich blijvend aan te passen aan veranderende omstandigheden. Wendbaarheid, brede vaardigheden en (digitale) geletterdheid zijn essentieel. Een sterke arbeidsmarkt vraagt niet alleen om meer mensen, maar om mensen die voorbereid zijn op verandering — steeds opnieuw. Ook inzetten op gezondheid, zowel fysiek, mentaal als financieel, ik blijf het herhalen, is een antwoord op de krapte. Investeren in een cultuur die duurzaam werken en leven omarmt. 

Expeditieregeling

De recent toegekende subsidie Expeditieregeling, aangevraagd samen met ABU en NBBU, komt dan ook op een perfect moment. Hiermee kunnen we de komende vier jaar onderzoeken hoe we duurzame inzetbaarheid kunnen verankeren in de cultuur van uitzendwerkgevers. 

Want het echte antwoord zit — wat mij betreft — in goed werkgeverschap en de juiste cultuur.

Een cultuur waarin vitaal, veilig en vaardig geen losse begrippen zijn, maar in de praktijk zijn ingebed. Dát is volgens mij hét antwoord op de arbeidsmarktkrapte. Of in elk geval: het antwoord waarop we nú al zelf invloed kunnen uitoefenen.

Is dit al het geval bij jouw organisatie?